God zei in mijn jeugd direct
‘Je kwam in zonde hier op aarde!’
Dus stond ik drie-nul achter
en stopte ik dus maar
met gelukkig willen zijn
want dat kon ik toch niet maken
Mijn ouders, die die god geloofden,
zeiden: ‘Ja jongen God heeft gelijk
gedraag je dus naar zijn criteria:
handjes boven de dekens
en vraag maar om vergeving
want gelukkig zijn kun je niet maken’
De dominee, die namens God sprak
en verwoordde wat mijn ouders
zelf niet goed in woorden konden zetten
sprak: ‘Donkere wolken pakken samen,
door jouw schuld moest Jezus sterven!
En jij wilt jezelf gelukkig maken?’
Nu sta ik hier, zicht op het eind
de dominee, mijn ouders, god…
wat hebben ze veel stuk gemaakt.
Daar overheen te stappen was de hel
die ik doorstond en heb daarmee
mezelf gelukkig kunnen maken
Teken het laatste wat je zelf hebt gemaakt.