Als ik mezelf dan
’s Morgens in de spiegel zie
Kijk ik mezelf dan aan?
Meestal niet
Ik zie een schim
Die naar een handdoek reikt
Zijn tanden poetst
Slechts naar de staat van zijn verschijning kijkt
Maar echt, echt aankijken
Doe ik niet
Waarom? Ben ik soms bang
Dat mijn spiegelbeeld dan mij ook ziet?
Wat is dat toch met werkelijk zien
Contact met al die broosheid
De ander tegenkomen
In liefde, eenzaamheid, boosheid
Hoe kan ik ooit
Jou werkelijk ontmoeten
Als ik mijn eigen wezen
Niet eens durf te begroeten
Vanaf nu ik kijk mezelf diep aan
Zoek ik de mens achter die ogen
Opdat ik echt zie wie daar staat
En wat hem net nog heeft bewogen
Teken iets ronds dat je vandaag hebt gezien