door Hugo Vos | jun 7, 2020
als je straks gaat leven wat zul je dan gaan doen wat geld aan goede doelen geven naar vrienden toe van toen zul je dan die reis gaan maken of koop je dan die boot ga je om vergeving vragen voor wat je eerder hebt verkloot als je straks gaat leven ben je oud en...
door Hugo Vos | jun 6, 2020
ik ben mijn eigen vader hoe wonderlijk is dat in hoe ik loop, in hoe ik zit in hoe ik knars met mijn gebit in hoe ik kijk in hoe ik kuch in hoe ik praat in hoe ik zucht in hoe ik vloek in hoe ik scheet in hoe ik lach in hoe ik eet dezelfde blik hetzelfde haar ik ben...
door Hugo Vos | jun 5, 2020
een vlinderkusje op je neus een libellestreeltje op je wang een lieveheersknuffel om je alles omdat hoe kleiner ik je min hoe groter je me voelt
door Hugo Vos | jun 4, 2020
naar de ander wijzen – af te wijzen – is lekker makkelijk wijzen hoeveel vingers heb je daar voor nodig? één die andere drie – die overigens naar jezelf toe wijzen – houden zich afzijdig stek ze! laat ze één, twee, drie, óók naar die ander...
door Hugo Vos | jun 3, 2020
dan weet je zeker hoe of het zit jij hebt de waarheid! een half jaar later zie je pas je had het mis! de waarheid die heeft jou niet andersom zo leer je dat ook waarheid maar beperkt houdbaar...
door Hugo Vos | jun 2, 2020
en ik maar zoeken naar mijn mening tussen mijn angst en in mijn hoop ik zou er toch een moeten hebben als ik de anderen moest geloven maar wat ik vond was slechts verbazing of zou dat nou juist mijn mening...
door Hugo Vos | jun 1, 2020
het jochie staart verbijsterd naar de spiegel ziet al die grijze haren op zijn kop hij wordt van buiten jaren ouder maar van binnen schiet het nog niet op hij betast zijn diepe rimpels laat vingers langs zijn wallen gaan die oude man die hij nu aankijkt is daar in...
door Hugo Vos | mei 31, 2020
ontworstelt je uit je verleden ontpop je tot een ander mens dan wat je in je jeugd is meegegeven het pakket dat vader, moeder school en kerk en vriendjes jou toen gaven hoef je nu niet meer te dragen ontworstelt je uit je verleden ontpop je tot een ander mens sla je...
door Hugo Vos | mei 30, 2020
toen de daad wat slap ten einde kwam jij hijgend in je kussens zeeg en ik je in je blauwe ogen keek toen zag ik daar weer dat sarcasme zoiets ontgaat mij niet als man jij dacht dat wat jij steeds verzweeg ook voelbaar te verbloemen leek het alsmaar faken van je...
door Hugo Vos | mei 29, 2020
er zwommen koetjes in de sloot vier kalfjes met hun pa en moe wat een vriendelijk tafereeltje bood ze zwommen naar hun nestje toe en aan de overkant in ’t veld zag ik meerkoetjes staan ik keek ernaar en stond versteld hoe taal met mij op hol kan...
