door Hugo Vos | mei 28, 2020
het crematorium gaf opa mee bijeengeveegd in een mooi blikje werd hij ontvangen door zijn erven er zat niet eens een sticker op met: “Ingrediënten: Opa” of een datum achter THT dat was een lastig ogenblikje wat nu had ik werkelijk geen idee wanneer opa zou...
door Hugo Vos | mei 27, 2020
Ach had ik maar geen tijd sprak vader tijd alles duurt bij mij altijd een eeuwigheid en tot mijn grote spijt raak ik dat nooit kwijt want ik heb alle tijd
door Hugo Vos | mei 26, 2020
vandaag werden we plots vrienden verhouden we ons dus anders tot elkaar het was terloops dat het gebeurde we waren al een tijdje uit elkaar jij mijn vrouw, de moeder, en ik jouw man, de vader met elkaar in onze scheiding hielden we het respect en ook de liefde voor...
door Hugo Vos | mei 25, 2020
ik zie soms op facebook een vriendje van ooit een snoeiharde sprong van ons toen naar mijn nu ik schrik hoe de jaren zich hebben geplooid en de kleuren ontnomen van dat individu dat kind die ik kende door de tijd weggegooid die metamorfose van het jij naar een u zo...
door Hugo Vos | mei 24, 2020
als je denkt dat je er bent valt er niets te bereiken wees maar content dat het nog niet is gedaan zie waar je bent waar je al bent gekomen en verlang naar de weg die je nog hebt te gaan is je einddoel bereikt heb je niks meer te dromen als je denkt dat je er bent...
door Hugo Vos | mei 23, 2020
mag ik bij je weghuilen hartgrondig tegen je aantranen dat je je arm om me heentroost me toemaars geeft en ochtochs dat mijn schokschouderen jouw borstkas laat stotteren en als mijn tranen op zijn en ik heb nog huil over dat je me dan wat van jouw tranen geeft omdat...
door Hugo Vos | mei 22, 2020
ik heb vandaag gehuild om het gemis van een publiek ‘k zag een intense monoloog begeleid door prachtige muziek ik zag ook de lege stoelen en die pluche rode zaal in het theater van de pixels dichtbij, ver weg, schraal ik heb vandaag gehuild ondanks het spel en de...
door Hugo Vos | mei 21, 2020
de nacht valt wat is hij toch onhandig iedere dag opnieuw vroeg of laat valt hij neem dan de dag die heb ik nog nooit zien vallen
door Hugo Vos | mei 20, 2020
in dat huis waar oude mensen wonen wiens heden langzaamaan wordt uitgewist schuifelen geleefde levens en verhalen mee met de vergetelheid de afgrond in de makelaar, de rechter, de timmerman hebben hun betekenissen afgelegd geen functie meer hun verhalen zijn tot...
door Hugo Vos | mei 19, 2020
mijn hersenpan heeft een volume van zo’n dertienhonderd centiliter en daar past toch de hele aardbol in ik voel soms dat ik zelf die wereld ben mijn hart een volume van zo’n achtentwintig centiliter en daar past zoveel liefde in ik denk soms dat ik zelf die liefde...
