door Hugo Vos | mrt 2, 2019
één kamer in mijn hart is ingericht met zachte kleuren de canapé staat bij het raam en in de haard knappert een vuur ons favoriete drankje staat op de lage bijzettafel een lichtje geeft de juiste sfeer en op de achtergrond klinkt zacht een kalme beat jij hebt een...
door Hugo Vos | mrt 1, 2019
de achterkant van mijn gelijk heet Trots of ook wel Ego hij wordt als muurtje opgebouwd het is een soort van Lego® dagelijks bouwt het steen voor steen zichzelf (da’s zonneklaar) voortvarend en zorgvuldig op ik sta erbij en kijk er naar en als ik ’s avonds slapen ga...
door Hugo Vos | feb 28, 2019
mijn voordeur lijkt een simpel ding ik open er mijn woning mee maar het is meer dan een entree toen ik voor ’t eerst naar binnenging betrad ik niet alleen een huis ik kreeg terstond mijn eigen thuis dit thuis was een verademing een keuken, kamer, en wc van slaapkamers...
door Hugo Vos | feb 27, 2019
in de mist die hij creëerde door de rook die hij uitblies ontwaarde ik een rare man buiten op een stoel voor het raam de glazenwasser met zijn lange bezem poeierde water ver buiten zijn bereik hoog boven hen vol van tatoeages op armen, nek en hoofd ik vond wat van die...
door Hugo Vos | feb 26, 2019
De hamer in mijn rechterhand Is weg terwijl ik hamer Mijn gereedschapskist heeft poten Heeft zich verstopt. Echt geen idee Het sleutelkastje dat ik op wil hangen Dat had ik echt nog beet net Nu in geen velden en geen wegen Daar sta ik dan met lege handen Mijn duimstok...
door Hugo Vos | feb 25, 2019
Och als ik toch eens bakker was Wat zou ik veel voor jou gaan bakken Kano’s zou ik maken om romantisch op het meer te varen Weespermoppen zou ik doen voor een lach op je gezicht Mijn Lange Vingers zouden je liefdevol en zachtjes strelen De Kletskop hield ik achterwege...
door Hugo Vos | feb 24, 2019
Dat jij er zitten zou mijn terugkeer vierend Het been verleidelijk door dekbed ontbloot Ik zie door het venster mijn reis aan mij voorbij Waar was ik ook alweer? Voorbij. Alleen nog hier. Je lach vertelt de duizend tranen Je ogen stralen het...
door Hugo Vos | feb 23, 2019
Het konijn, beroepsmatig weggedoken schrok op en zette als altijd de vluchtreflex in werking Ik, vijf, max zes (al echt een man dus) had pijl en boog van bamboehout en sysaltouw Ik zette aan die pijl, ik had hem zelfs de punt geslepen, zwabberde zich een...
door Hugo Vos | feb 22, 2019
Ik lig op mijn rug wat te dichten Of popi gezegd wat te rijmelen Al liggend verval ik in zwijmelen Zo kan ik mijn pen niet meer lichten Wat voel ik me moe Ik geef er aan toe Ik heb voor de slaap moeten zzzzzz Teken iets als je op de bank ligt Light verse...
door Hugo Vos | feb 21, 2019
Ik gleed vandaag door de bergen Wit van de sneeuw en zwart van de mensen Ik kon mij geen betere plek eigenlijk wensen Maar ik ski veel te snel da’s het erge Al ontwijkend vervloek ik de mensheid Ja sorry, soms raak ik mijn geduld kwijt Teken het ingewikkeldste van...
