door Hugo Vos | feb 16, 2021
het knaagde aan mij: mijn benedenburen! ik hoorde ze aldoor scharrelen en was niet in staat ze weg te sturen ‘niet piepen!’ zei mijn man me nog ‘erg lang zal zoiets toch niet duren?’ dat deed het wel, het hield niet op ‘k hoorde ze dag en nacht op alle uren zelfs hun...
door Hugo Vos | feb 15, 2021
ik heb een issue met echt alle vrouwen daar ik aldoor hoop dat ik in hen mijn moeder vind haar lach haar liefde haar vertrouwen die ik zo vaak kwijtraakte als kind een oogopslag een glimlach een toevertrouwen ik ben volwassen nu maar zoek in het ontvouwen van...
door Hugo Vos | feb 14, 2021
ze wachtte op haar appeltje haar kersenpit haar abrikoosje hief zichzelf boven het maaiveld uit hopende op een signaal de wind stak op de sneeuw viel neer ’t werd ijzig koud een droef verhaal haar valentijn was dit jaar weer met andere bloesems aan de...
door Hugo Vos | feb 13, 2021
mijn geest zoekt nog zo vaak momenten van fysiek contact tussen mij en hem waren het er echt zo weinig? wanneer kreeg ik toch zijn arm om mijn schouder die warme knuffel of die kus van goud? zo zelden? toen hij oud was zijn vrouw al jaren dood zag ik hem steeds...
door Hugo Vos | feb 12, 2021
sip zat hij op de stift van mijn pen schrijlings de pootjes van zijn ij wiebelden schrijlings aan beide zijden van de inkt heen en weer schrijlings ik vroeg wat maakt jou zo sip schrijlings ik word zo vaak verkeerd opgevat zei hij schrijlings hij zwiepte zijn...
door Hugo Vos | feb 11, 2021
het hoeft niet te rijmen als er maar een kern in zit de pit zit immers niet aan t einde maar in ‘t midden van de vrucht
door Hugo Vos | feb 10, 2021
ik heb een vetbol voor mijn raam gehangen ik ben een vogelvriend, vandaar en sindsdien, dat klinkt een beetje raar, steeds als ik naar buiten staar krijg ik dat groot en sterk verlangen ik zal maar eerlijk zijn, er niet om liegen dan wil ik snaaien, snoepen,...
door Hugo Vos | feb 9, 2021
haar internet was instabiel het beeld te vaak bevroren of ze nou achter in de kamer zat of bij het raam van voren vaak viel ze weg, had geen geluid of hoorde ze slechts halve zinnen ze wist niet meer wat wijsheid was en wat toch te beginnen zomers had ze goed bereik...
door Hugo Vos | feb 8, 2021
altijd maar die angst haar kwijt te raken als ze er is en weer kan gaan altijd maar die angst dat het ondragelijke bewaarheid wordt het niet geliefd zijn altijd angst haar kwijt te raken als ze er is in elk gebaar in ieder woord het continue zoeken of ze er nog is of...
door Hugo Vos | feb 7, 2021
oh sneeuwlandschap jij suikerzoete aanblik met je vermogen aan te wakkeren dat kind in ons bevrijd ons uit de zoutvlaktes van het grootmenselijk bestaan laat ons bukken rollen werpen zepen help ons terugkeren naar de kiem van ons geluk naar het kind dat wij hebben...
