als ontsteltenis je pakken wil zomaar ergens in je leven is het enige wat je kunt doen het gewoon de ruimte geven ontsteltenis is er op uit jouw weerstand vast te pakken wil alle moed die jij bezit in al je schoenen laten zakken vecht je niet los, laat het maar toe schreeuw desnoods maar even het laat je echt vanzelf weer los waarna je doorkan met je leven
___
Gedicht: © Hugo Vos
(Afbeelding: via internet)
Iedere vijfde zondag van een maand in 2022 zoek ik op internet een werk op van een grote meester. Ik vang de woorden die dat werk in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door kunstenaars in mijn nabije kring.
Deze week:
DE SCHREEUW (1893) – EDVARD MUNCH