door Hugo Vos | jan 25, 2021
voor ik afdaalde naar aarde tikte Gabriël mij zachtjes aan of ik even met hem mee wou gaan daar hij een groot geheim bewaarde hij zei: de reis van kindzijn naar bejaarde zal niet voor iedereen hetzelfde gaan sommigen komen vol wrok en hebzucht aan waarna hij even naar...
door Hugo Vos | jan 3, 2021
sieraad ach parelketting ragfijn geregen je geeft -zo klein- een wereld weer waar ik -zo groot- niet in kan komen hoe fragiel omvat je haar, de slanke hals van de natuur ieder stukje aan jouw draad zo toegewijd gewoven laat zien dat naast mijn mensenleven nog zoveel...
door Hugo Vos | sep 23, 2020
ik ben te gast op aarde bewandel tijdelijk de gangen van haar woning aanschouw vol bewondering haar inrichting en ben dankbaar dat ze me binnenliet ze heette me van harte welkom aan de deur van het bestaan ik weet dat ik weer ga ooit ik ben slechts tijdelijk haar gast...
door Hugo Vos | mrt 30, 2020
in de spiegel van mijn poëzie denk ik mezelf te zien echo’s uit de diepe voor die ik door mijn pad te ploegen getrokken heb waarvan ik de kluiten omgekeerd op mijn papieren aarde stort wie zie ik echt? ben ik dat daar of zie ik slechts de sporen het opgewaaide...
door Hugo Vos | mrt 16, 2020
hoe alles diep verweven zit heb je pas in de gaten als de boel ontworteld raakt de kluit ontaardt dan zie je hoe de wortels lopen ze in contact staan met elkaar doordat de aarde is omwoeld heb je het ontwaard
