door Hugo Vos | sep 12, 2022
ik heb het al zo vaak gedaan het is onmogelijk te tellen en laat ik nou maar eerlijk zijn ik denk er vrijwel nooit bij na schandalig eigenlijk dat dat zo is als je ziet wat het me geeft vanaf de dag dat ik geboren ben tot aan het eind van mijn bestaan heel soms tik ik...
door Hugo Vos | sep 1, 2022
vijf zusters in hun witte jassen staan voor de deur van het gebouw de nagels bruin van nicotine hun huid gerimpeld, droog en grauw hun zorg gaat uit naar wat bejaarden die hijgend in hun stoelen hangen zwartbelongd hun dagen vullen met naar een spoedig eind verlangen...
door Hugo Vos | jul 7, 2022
waarom schrijf ik toch mijn verzen al die woorden op papier heb ik die drang om uit te leggen waar ik de zin vind of plezier als ik toon waar al mijn tranen zitten of wat de bron is van mijn zorgen als dat allemaal beschreven is wat brengt dat mij dan morgen? waarom...
door Hugo Vos | aug 30, 2020
als ik land in mijn omgeving voel ik de vertraging mij omarmen en adem in terwijl ik mijn omgeving inhaleer voel ik de wederzijdsheid van de omarming en adem uit
