door Hugo Vos | dec 27, 2022
afscheid noemen ze het alsof het af kan zijn dat scheiden voor mij meer een begin van zonder terugvoelen naar ons wijwee hoe ooit was en ooit nooit zal een diepe vorm van hechten dat...
door Hugo Vos | sep 15, 2022
ik lig vermagerd op mijn sterfbed om voorgoed op reis te gaan je vraagt me of ik spijt heb van de dingen die ik heb gedaan ik zeg: ‘natuurlijk schat wat denk je?’ ‘ik had zoveel anders willen doen en had ook zoveel willen laten’ je geeft me...
door Hugo Vos | okt 29, 2021
met grote ogen ietwat sip stond daar dat woordje hip het sprak met een gepruilde lip in deze tijd is niks meer hip zijn wijde broek een blouse met slip hij was ook niet bepaald erg hip wat kon ik doen ik had begrip maar net zo oud als hip bij dat besef dacht ik verhip...
door Hugo Vos | jul 30, 2021
riep het oude woord ik zag hem met gebogen rug mijn woordenboek verlaten tabee riep ik geschrokken waar gaat dat naartoe zo helemaal alleen? tabee draaide zich om ik word niet meer gebruikt ’t is beter dat ik ga. Dus: tabee hij zwaaide een roodgeblokte plunjebaal hing...
door Hugo Vos | mei 18, 2021
terwijl de dierenarts zijn tas uitpakt de dosis checkt slaapmiddel inslaapmiddel zijn naalden zoekt zoekt het baasje nog een keer intens contact de zachte vacht warme snuit ruwe zooltjes het baasje zegt het is beter zo het is beter zo zegt de dierenarts de stilte...
