door Hugo Vos | jan 6, 2021
er brandden drie waxinevlammen in mijn raamkozijn twee krachtig en vol vuur maar eentje vocht om ook een vlam te kunnen zijn ik stond blaasklaar de longen vol de klok tikte mijn slaaptijduur maar ja, dat vlammetje dat vocht om ook een vlam te kunnen zijn ’t had mij...
door Hugo Vos | jul 10, 2019
in mijn hoofd staat het ledikant waarin ik lag als kind nog opgemaakt te wachten tot ik terugkeer opgekruld duim in de mond hopend op de avondkus die pappa brengen komt welterusten reus tot morgen het laken als een witte strook strak omgeslagen de enveloppe waar ik...
