door Hugo Vos | feb 9, 2021
haar internet was instabiel het beeld te vaak bevroren of ze nou achter in de kamer zat of bij het raam van voren vaak viel ze weg, had geen geluid of hoorde ze slechts halve zinnen ze wist niet meer wat wijsheid was en wat toch te beginnen zomers had ze goed bereik...
door Hugo Vos | feb 4, 2021
het is zo plat dat wat wij hebben zo oppervlakkig en ondiep toch blijf ik je maar pakken veel te lang steeds aan je plakken ik leg je veel te weinig weg want ik heb leegtes om te vullen met zien hoe anderen steeds lullen over de platheid van het leven waar ze geen...
door Hugo Vos | apr 20, 2020
toen woonden ze nog in woningen die vensters hadden waar je doorheen kon kijken als je eenzaam was keek je naar buiten, naar knoppen in de rozenstruik of hoe de takken van de hazelaar de ondergaande zon aantikten bracht Minoes, de staart omhoog, een glimlach op hun...
door Hugo Vos | jan 2, 2020
letter voor letter drukken mijn vingers gedachten tot woorden woorden tot zinnen voor mijn ogen ontrolt wat vluchtig was mijn binnenwereld die langzaam stolt tastbaar eindelijk tastbaar
