door Hugo Vos | feb 13, 2020 | Dagvers 2020
de dode paarden zaten in de stoel hun hoofden schudden heen en weer ze hadden elkaar opgezocht want één paard is geen paard twee paard een lege dop ze briesten slechts te vaak en te luidruchtig de spreker noem hem leraar hij was hun trainer had samen met zijn...
door Hugo Vos | feb 12, 2020 | Dagvers 2020
als zwamdraden onder de grond zijn we verbonden met elkaar tot systemen we zien het niet fysiek toch geven we door hoe we ons gedragen moeten willen kunnen zullen paddestoelen meer niet op vruchtbare grond van...
door Hugo Vos | mei 14, 2019 | Dagvers
ach wij mensen wat kunnen wij elkaar toch mooie dingen bieden en tegelijktertijd creëren we in al die schoonheid zoveel pijnlijk afval konden we maar wegdoen wat niet helpend is kliko’s plaatsen in ons relationele veld Ja! laten we dat doen! maak ze grijs, groen,...
door Hugo Vos | jul 14, 2018 | Poëzie
dat je dan gewoon iets zegt doodnormaal voor jou en vol van vuur en enthousiasme en dat je dan je woorden weer als mussen tegen een raam die dodelijke smak ziet maken steeds maar weer dat onvermogen om door dat raam te spreken de kamer van de ander te betreden de...
