door Hugo Vos | mrt 2, 2021
ik zag de foto’s vol van bloed gebroken tienermeisje als vuil op straat tussen de hulzen van een geweer ’s morgens lachend opgestaan om te strijden voor een leven zoals jij en ik in vrijheid hij die schoot die zag ik niet natuurlijk niet anoniem uitvoerder slechts...
door Hugo Vos | dec 14, 2020
de oude schrijver legt zich neer naast zijn lege pen blaast zijn laatste letters uit nu vloeit er niks meer op papier geen inkt geen inspiratie slechts een woordeloze vlakte vol diepe barsten in de verstofte grond van zijn letterlijk...
door Hugo Vos | nov 10, 2020
als langzaamaande dagen tellen gaanje tred vertraagtje zicht vervaagtje echtgenootal jaren doodje bent alleenkunt nergens heendit huis is niet het jouwewie zijn die vreemde vrouwenje voelt je een ontheemdeje dochter is een vreemdedie het misschien wel goed bedoeltmaar...
door Hugo Vos | nov 3, 2020
vandaag bezocht ik oude dodenhun stenen vuil verzakt en grijsver in de vorige eeuw begraveneen Mies een Zus een Jet en Gijsook zij liepen ooit rond op aardehadden een pa een zus of kindwerden vervloekt, gemist, verguisthebben gelogen, hebben gemind ik heb een liedje...
door Hugo Vos | okt 21, 2020
die woorden strakjesaan dat grafdie in verleden tijdspreek ze uit nu wacht niet afje was zo ditje was zo datdaar hadden ze bij leven uitgesprokenzelf veel meer aan gehad
