door Hugo Vos | okt 23, 2021
zo toegewijd als hij steeds was in het zorgen voor mijn moeder daar sprak zijn pure liefde uit haar lichaam stram en krom vol pijn zo liefdevol kon dus mijn vader zijn daar knaagt nog iets in mij die toegewijde vader kreeg ik niet, dacht ik mijn kinderziel gekweld van...
door Hugo Vos | aug 14, 2021
hij was een u voor mij zo’n beetje heel mijn leven daar een jij van maken is mij niet licht gegeven ik ben op een moment het jij wel gaan proberen maar echt gelukt, nou nee het bleef altijd forceren ’t gemis dat dat creëerde die afstand tussen u en jij was die nou van...
door Hugo Vos | mei 22, 2020
ik heb vandaag gehuild om het gemis van een publiek ‘k zag een intense monoloog begeleid door prachtige muziek ik zag ook de lege stoelen en die pluche rode zaal in het theater van de pixels dichtbij, ver weg, schraal ik heb vandaag gehuild ondanks het spel en de...
door Hugo Vos | mei 18, 2020
dan staan we tegenover elkaar kijken elkaar aan zien de glinstering in het tranenmeer diep in gewelven van elkanders ogen een van ons zet die eerste stap we komen langzaam op elkaar af spreiden de armen -dat alleen al- eerst dat voelbare veld noem het energetisch...
door Hugo Vos | mrt 9, 2020
ze zat in haar kamer de klok tikte haar vingers tikten terug op het tafelblad buiten liepen de mensen regenjassen, paraplu’s in windgevecht de deurbel zweeg vanuit zijn lijstje op het dressoir lachte haar man haar warm toe ze stond traag op pakte de stofdoek en wreef...
