door Hugo Vos | okt 24, 2022
we geven kennis door aan diegenen die we onze genen geven briefgeheimen zijn het waar we qua inhoud zelf ook geen weet van hebben van die genen dan kijk je eens je kinderen aan en weet je plots oh ja! dát stond er in ik was alweer vergeten dat ik dat geschreven had of...
door Hugo Vos | jan 23, 2022
kon je maar kijken als jaren geleden dan zag je eenvoudig de eenvoud van toen dan zouden in plassen je laarzen weer spelen dan zeulde je niet met de last van fatsoen natuurlijk je zag ook wel ergens de scheuren maar niet het gevaar van een toekomst vol pijn je liet...
door Hugo Vos | okt 6, 2021
er liep een kudde kinderen achter de juffrouw aan de regen kletterde de stemmen klaterden ik vroeg me af waar deze natte kudde heen zou gaan opvallend is dat toch wat kan het mij nou toch schelen twintig anonieme kinderen een juf die ik niet ken een onbekende vader om...
door Hugo Vos | okt 1, 2021
de brokstukken vlogen me krakend om de oren ik keek beduusd naar het lavet de l, de a en en ook de v vertoonde nu al grote gaten maar in de vorm zag ik nog het lavet het granietgruis geurde naar de brave jaren vijftig de hoogtijdagen van het lavet toen men de kinderen...
door Hugo Vos | sep 7, 2021
bij de conceptie zo minuscuul bij de geboorte al zo groot dan moet het nog beginnen de kleuterschool: ‘wat ben je gróót’ de lagere: ‘je wordt al gróót’ de middelbare: ‘ja… nou ben je gróót’ het afstuderen: ‘ze worden gróót’ en dan uit huis: ‘tja, ze zijn gróót’ dan...
