door Hugo Vos | jul 28, 2020
op haar knietjeskleurt ze de tegelshaar handjes kleurt ze meeik zie vertederd toeoh onschuld!een jaar of zesze kan al schrijvenhet trottoir:haar schildersdoekhet model:haar binnenwereldwie is haar muzevraag ik mijterwijl ze vorm geeftaan haar zielze pakt weer inde...
door Hugo Vos | okt 6, 2019
God draaide een film voor de mensheid hij wilde ons iets tonen zei hij de zaal was tot de laatste stoel bezet men wilde wel eens zien hoe God de wereld zag tussen het gretige geluid van graaihanden in popcornbekers opensissende blikjes fris en omgestoten rollend...
door Hugo Vos | feb 28, 2019
mijn voordeur lijkt een simpel ding ik open er mijn woning mee maar het is meer dan een entree toen ik voor ’t eerst naar binnenging betrad ik niet alleen een huis ik kreeg terstond mijn eigen thuis dit thuis was een verademing een keuken, kamer, en wc van slaapkamers...
