door Hugo Vos | apr 23, 2022
worsten, brokken, vlaaien waterig, een brei of vast wit of bruin, of geel of zwart ieder dier ontlast groot of klein in ‘t gras, op straat een pot, of bovenop een bergje ’t is maar waar je ’t achterlaat de dieren ruiken wat er ligt die kunnen het zelfs lezen de...
door Hugo Vos | apr 8, 2021
de laatste mens draaide zich om ’t was stil op aard het licht kon uit een boom, een vis echt geen idee hoe of dat was hij had ze slechts van horen zeggen de mensheid had op het laatst blad van ‘t dikke boek in no-time alles uitgeleefd en had nu het geen zin meer had...
door Hugo Vos | mrt 10, 2021
mijn pies is geel mijn poep is bruin mijn bloed is rood en grijs mijn kruin mijn schaamhaar zwart mijn pulkjes groen oorsmeer oranje niks aan te doen mijn huid is blank soms zelfs blauw schakeert van roze tot aan asgrauw en in mijn mond mijn tanden wit ik ben een mens...
door Hugo Vos | mrt 26, 2020
toen de wereld met een schok tot stilstand kwam alles na-sidderde door de impact die dat gaf stof nederdaalde, dwarrelde toen ook de arrogantie neer? krabde de mensheid zich op het achterhoofd? daalde ze af van haar betonnen burcht vanwaaruit zij neerkeek op de...
door Hugo Vos | feb 15, 2020
ach de mens wat is hij zonder zijn gedachten als hem dat ontnomen wordt rest hem niets dan handelen en zijn houvast is zijn denken als hij niets kan doen
