door Hugo Vos | dec 17, 2022
als je in de aarde woont blind jezelf een weg steeds baant bergen verzet voor haard en woning je zo je eigen gang steeds gaat dan ben je vast een mol maar ’s winters dan vergaat de lol als je je hoop eens achterlaat hoe ijzig is dan de bekroning als dat wat jij als...
door Hugo Vos | nov 12, 2022
’t was twaalf novemberin hemdsmouw en in korte broekhoorde ik de ganzen in de luchtver boven mij argumenterende zon hing laagvanaf mijn punt bezienleken ze, van onderaf beschenen,hun gouden eierenmee te dragenwaarheen, waartoe?dat was hun vraagen ook de mijnede zomer...
door Hugo Vos | jan 19, 2022
door Hugo Vos | feb 19, 2021
ik vond de r in de maand en breide er verveeld wat letters aan borstrok ’t was buiten koud mijn steken voelden dik en stijf het woord onprettig strak borstrok wat had ik nu? een kledingstuk in jeukerige letters borstrok in koude denkwolkjes trok mijn jeugd aan mij...
door Hugo Vos | feb 14, 2021
ze wachtte op haar appeltje haar kersenpit haar abrikoosje hief zichzelf boven het maaiveld uit hopende op een signaal de wind stak op de sneeuw viel neer ’t werd ijzig koud een droef verhaal haar valentijn was dit jaar weer met andere bloesems aan de...
