door Hugo Vos | nov 14, 2022
kijk hem zitten daar achter zijn bord zijn ogen op de telefoon hij proeft ook nu niet wat hij eet wat zij zorgvuldig heeft gemaakt ze kan zich niet herinneren wanneer het is gaan doven het ging gestaag, ’t was druk de kinderen, een volle baan ze heeft ook niet voor...
door Hugo Vos | nov 13, 2022
wat is vertrouwen? vroeg men mij ik kwispelde vertrouwen, blafte ik is een weten juist als je het niet weet ik kwispelde nog meer want ik verklaar graag met enthousiasme het is iets anders dan hopen die schrijnt vertrouwen is een kijken naar de deur je weet niet óf en...
door Hugo Vos | nov 12, 2022
’t was twaalf novemberin hemdsmouw en in korte broekhoorde ik de ganzen in de luchtver boven mij argumenterende zon hing laagvanaf mijn punt bezienleken ze, van onderaf beschenen,hun gouden eierenmee te dragenwaarheen, waartoe?dat was hun vraagen ook de mijnede zomer...
door Hugo Vos | nov 11, 2022
ik heb vandaag een plas gedaan die ik vervolgens naar de dokter bracht op zich is daar niet veel bijzonders aan maar al die schaamte had ik niet verwacht waar komt die toch vandaan? Ik dacht een ‘Het handje’ te schrijven. De structuur klopt bijna. Maar ik...
door Hugo Vos | nov 10, 2022
ik heb een erfenis ontvangen van het kleine kind dat vol verlangen diep binnen mij zijn bedding vindt en onbevangen leven wil dat zo afhankelijk is van anderen die al al dan niet zijn noden zien of niet altijd ontvankelijk zijn voor alle kreten die hij stoot en stiet...
