door Hugo Vos | jan 25, 2021
voor ik afdaalde naar aarde tikte Gabriël mij zachtjes aan of ik even met hem mee wou gaan daar hij een groot geheim bewaarde hij zei: de reis van kindzijn naar bejaarde zal niet voor iedereen hetzelfde gaan sommigen komen vol wrok en hebzucht aan waarna hij even naar...
door Hugo Vos | jan 24, 2021
De avondklok… Ik heb er maar een liedje op herschreven. (Naar: Het kleine café aan de haven van Pierre Kartner) De avondklok tikt over straten en pleinen Het zwarte gat valt in de stad En mensen die stil In hun huizen wegkwijnen Zij hebben het nou wel gehad De...
door Hugo Vos | jan 24, 2021
dit eerste stilgezette ogenblik jouw lippen aanraakbaar bij de mijne heb ik kristalhelder voor de geest en houd ik vast tot in de eeuwigheid steeds als jij mijn hart opnieuw doet smelten weet ik dat dit moment er ooit zo breekbaar heel even...
door Hugo Vos | jan 23, 2021
kon ik nog maar je ogen zien op het moment dat je me vastpakte voor het eerst na mijn geboorte tederheid? ontroering? verdriet? kon ik nog maar je mondhoeken zien toen je voor het eerst in mijn wiegje keek gespannen? ontspannen? glimlachend? kon ik nog maar horen wat...
door Hugo Vos | jan 22, 2021
ze wreven langs mijn benen krioelden om me heen en waren niet alleen schurken hun geniepige lachjes die maskertjes voor hun ogen hadden me dus bedrogen schurken langs mijn billen gingen ze langs mijn armen en mijn rug van links naar rechts en weer terug schurken pas...
