door Hugo Vos | okt 31, 2022
iedere ochtend een uur of acht hoor ik ze koerend landen op de rand van mijn balkon dan schuif ik zacht gordijnen open en begroet ze ze zijn zo trouw die twee aan mij en zeker aan elkaar tortelduiven zijn het ik ken ze al een jaar of drie onafscheidelijk hun liefde...
door Hugo Vos | okt 30, 2022
de starheid waar ik mij in kleed(ik noem dat leven… wat een farce)tikt jaren weg en de secondentotdat ik ergens onderwegmijn ware zelf weer heb gevondenen als ik dan mezelf weervindwaar staan de wijzers danvan dat moment waarschijnlijk terug weer bij dat kinddie de...
door Hugo Vos | okt 29, 2022
de regen denkt: zoek het maar uit ik zal geen traan meer laten de wereld is er slecht aan toe ze hebben het niet in de gaten de sneeuw die ziet opvallend wit met bloeddoorlopen ogen ik heb geen zin meer om te vallen zegt ze, ze hebben mij bedrogen de wind zucht diep...
door Hugo Vos | okt 28, 2022
ik wilde graag en al met al een heel erg mooi en kleurrijk leven ik zou er zelfs mijn ziel voor geven maar kwam niet verder dan de RAL (de standaard kleuren, voor ’t geval u in onwetendheid blijft zweven over wat dat RAL is van zo-even) u begrijpt: ‘k viel in een dal...
door Hugo Vos | okt 27, 2022
ik heb maar weinig woorden nodig om je te zeggen dat ik je mis drie, om precies te zijn ik mis je oh ja en een punt maar die heb jij al gezet
door Hugo Vos | okt 26, 2022
