door Hugo Vos | mrt 12, 2022
vandaag heb ik de zee gezien ik zag haar komen en weer gaan en plots zag ik daar in mijn dromen mijn lieve moeder voor me staan ook zij had golvende getijden omdat ze leed had mee te dragen waardoor ze onbedoeld mij meed als ik om liefde durfde vragen om dan ineens...
door Hugo Vos | mrt 11, 2022
“De lente komt van ver, ik hoor hem komen”wat een kabaal brengt die ellende met zich meevogels krijsen luid hun erotieke dromenen uit bomen razen takken naar beneelosgevreeën door de duiven en de kauwende lente schreeuwt hormonen in het rondelk levend wezen wil van...
door Hugo Vos | mrt 10, 2022
ze zeggen wel god woont niet in de hemel hij woont in jou je bent het goddelijke zelf en ik herken dat wel dagelijks als mijn ogen zich hebben gesloten sta ik voor mijn eigen hemelpoort vel zelf het laatste oordeel over de dingen die ik deed of liet die dag het is aan...
door Hugo Vos | mrt 9, 2022
door Hugo Vos | mrt 8, 2022
wat een prachtig woord is weifelen(dat schrijf je dus met korte ei)wat iets anders is dan twijfelen(“is ie lang of kort?” dáár twijfel jij)maar zal ik wel gaan weifelen?(je voelt de aarzeling daarbij)jawel! zonder te twijfelen(want weifelen zit diep in mij)ik kan ook...
door Hugo Vos | mrt 6, 2022
over mijn bestemming kun je discussiëren over mijn route net zo zeer maar net als jij begon ik lang geleden met simpelweg proberen het ontdekken van een pad niet wetend nog waar het zou leiden ook ik kwam vroeg mijn vragen tegen bij welke kudde wil ik horen loop ik...
