door Hugo Vos | apr 9, 2020
je hebt een lijf gekregen je woning, nee de tempel van je ziel daar woon je dat weet ik ik bel aan klepper met je brievenbus tik op je ramen ik zou zo graag deelgenoot zijn van de eredienst die in jou gehouden wordt het enige wat jij nog hoeft te doen is hoe...
door Hugo Vos | apr 8, 2020
en weer heb ik een oud woord gevonden ’t zat klem tussen de kussens van de bank ik stofzoog er toen schoot het los Bruusk nogal ruw ging het naar mij tekeer waarom ik hem daar zolang had laten liggen dat dat een regelrechte schande was Bruusk alsof ik kon weten...
door Hugo Vos | apr 7, 2020
Ik moet voor ik op aarde kwamde keus hebben gekregen“Waar wil je op uitkomen?”Ik koos uiteindelijkna heel veel wikkend wegenvoor: ‘Het grote niet weten’De engel die dit soort dingenvoor nederdaling toedeeldekeek mij respectvol aanDe meesten kozen ‘rijkdom’‘geluk’, of...
door Hugo Vos | apr 6, 2020
toen stapten we het digitale podium op we zetten voor onszelf de spotlights aan het stuk: ‘Hoe goed ik er mee om kan gaan” door Theatergroep De Januskop we voerden kijkers mee naar onze top zagen ons triomfantelijk daarboven staan niemand in de zaal twijfelde eraan en...
door Hugo Vos | apr 5, 2020
er zit een traanprop in mijn buizen dus mijn verdriet kan er niet uit beide ogen staan al tijden droog terwijl mijn ziel op overstromen staat ’t is wachten slechts op dat moment dat ik onverhoopt zal breken door een woord, een blik, een zinsnede dan huil ik een bad...
door Hugo Vos | apr 4, 2020
gezien worden, echt gezien, dat voedt meer dan soep of brood kan doen het brengt het leven in de stroom naar wie je bent of straks zult zijn gezien worden, echt gezien, vraagt tijd niet lang, maar ingedikte tijd die vult één seconde echte aandacht kan al een...
door Hugo Vos | apr 3, 2020
Ik wil gewóón zijn dat lijkt me prettig dan val ik ietsjes minder op Ik wil gewoon zíjn lijkt me nog prettiger dan houd ik niet meer zoveel op Iedere dag een vers. Gevangen in verdichte taal: een gedachte, een beleving, een observatie die me deze dag...
door Hugo Vos | apr 2, 2020
onze kinderen zie je niet nietsen terwijl wij grote mensen sippen beklimmen zij hun zijwielfietsen hun schommels en hun wippen zij ballen zich langs tegenslag stoepranden hun zorgen vrij word als een kind, bespeel de dag kleurkrijt je onrust maar opzij Iedere dag een...
door Hugo Vos | apr 1, 2020
als eenzaamheid je schrijnend pakt de moed je tergend in de schoenen zakt je hebt geen kat, geen hond om toe te spreken je ziet je bestaan in kleine stukjes breken wanneer er niemand komen kan om je te strelen die de pijn van je alleenzijn voor eventjes kan helen...
door Hugo Vos | mrt 31, 2020
en als ik strakjes oud ben zit ik wéér achter de ramen mijn lijf zal dan veel stroever zijn ik heb geen klusjes om te doen ik zal ook dan over mijn straatje turen wachtend tot iets voor eventjes één moment zijn aandacht geeft -afleiding is een vluchtig goed- dan hoop...
