door Hugo Vos | feb 19, 2020
Van den oevers onzer taal vlieden woorden weg die nimmer wederkeren. Woorden dragen kortstondig slechts dit eindig aardse leven en zijn ten lange leste ten dode opgeschreven.
door Hugo Vos | feb 18, 2020
de havik en de haas keken elkaar heel even aan een flits in dat ene allesomvattende moment was het de liefde? de schuld? contact? het was magisch de havik vloog door de haas schudde zijn vacht akkerland herademde geluid keerde terug och kon de mensheid toch iets...
door Hugo Vos | feb 17, 2020
Het jongensnest – Het meidennest Er wordt geschreeuwd – Er wordt gegild Er wordt gestompt – Er wordt gekrabd Er wordt gevloekt – Er wordt gehuild Er wordt gezopen – Er wordt geshopt Het jongenshart – Het meisjeshart Er wordt...
door Hugo Vos | feb 16, 2020
ik ben toch niet de enige die zoekend is de anderen lijken het zo goed te weten ik ben toch niet de enige die angsten kent de anderen lijken zich zo goed te weren ik ben toch niet de enige die liefde zoekt de anderen lijken zoveel lief te hebben ik ben toch niet de...
door Hugo Vos | feb 15, 2020
ach de mens wat is hij zonder zijn gedachten als hem dat ontnomen wordt rest hem niets dan handelen en zijn houvast is zijn denken als hij niets kan doen
door Hugo Vos | feb 14, 2020
wat waren we ooit valentijn een tafeltje voor twee stoelpoten die elkaar eenvoudig raakten we zaten bij het raam de zon scheen we gingen samen wonen de tafel, groter schoof de stoelen ietwat uit elkaar we deden het keukenraam open een briesje door het horrengaas ons...
door Hugo Vos | feb 13, 2020
de dode paarden zaten in de stoel hun hoofden schudden heen en weer ze hadden elkaar opgezocht want één paard is geen paard twee paard een lege dop ze briesten slechts te vaak en te luidruchtig de spreker noem hem leraar hij was hun trainer had samen met zijn...
door Hugo Vos | feb 12, 2020
als zwamdraden onder de grond zijn we verbonden met elkaar tot systemen we zien het niet fysiek toch geven we door hoe we ons gedragen moeten willen kunnen zullen paddestoelen meer niet op vruchtbare grond van...
door Hugo Vos | feb 11, 2020
op de volkstuin werd massaal vergaderd door mensen die er iets van vonden ze riepen schreeuwden soms of hielden wijselijk hun monden bijzonder toch hoe de aanwezigen overal wel iets van vinden konden er was klaarblijkelijk geploegd, geëgd, gezaaid in vruchtbare...
door Hugo Vos | feb 10, 2020
Kijk, zei de meester en hij wees door het raam ik neem jullie mee in het komende uur naar de wereld daarbuiten genaamd de natuur waar de vogeltjes wonen en de bloemetjes staan hij vertelde vol passie, was hevig begaan met de wereld daarbuiten, oreerde vol vuur over...
