door Hugo Vos | nov 5, 2019
Zal ik je wat vertellen? -het zijn signalen in de zinnen- Je hebt het niet van mij he -maar die maken het herkenbaar- Het schijnt zelfs zo te zijn… -niet iedereen die heeft het door!- Dit blijft wel tussen ons he?! -de openingszinnen van een nieuwtje- Ik kan je...
door Hugo Vos | nov 4, 2019
in Frankrijk noemt men mij Ugo de h is hen teveel van ’t goede in Engeland spoort men mij aan: You go! en je leest een knuffel met een o Spanje zegt heel mooi Oego daar wordt een mens toch warm van? 雨 果 maar wat ik hier nou lees dat is voor mij Chinees Teken je...
door Hugo Vos | nov 3, 2019
de mannengriep heeft toegeslagen ik ben volledig ingestort mijn leven heeft totaal geen zin meer mijn toekomst ligt dan ook aan gort waar blijft nou toch die ambulance ziet niemand dan hoe erg het is ‘ t is mannengriep! dat is de ergste geen vrouw begrijpt hoe zwaar...
door Hugo Vos | nov 2, 2019
ik koop geen snoepgoed meer veel te veel gedoe er zitten zuurballen in die mijn grenzen molesteren ik plaatste laatst nog zoute hekken rond mijn eetgedrag maar kocht ik muntdrop had ik salmiak of heksenhiel dan trof ik steevast gaten in de omheining was ik ik niet...
door Hugo Vos | nov 1, 2019
ik loop op zompig landschap bij iedere stap kan ik plotsklaps de grond in zinken mijn gemoed is een moeras soms sta ik er stevig op de grond en net zo soms kan ik erin verdrinken de vogels kunnen vrolijk op hun takken kwinkeleren de zon kan helder schijnen dat...
door Hugo Vos | okt 31, 2019
de criticus die deze dichter in zich heeft wordt door de jaren weliswaar wat milder maar toch zit in dat brein nog steeds een zurig kereltje die mekkert boven zijn sik priemt met zijn knokige vinger spuwt terwijl hij oordeel spreekt spinrag bindt hem aan zijn zetel...
door Hugo Vos | okt 30, 2019
“Ik ben aap!”, zei de aap, “Dus ik leef” Hij bekeek zichzelf in de spiegel en lachte voorzichtig “Ik ben god!”, zei de god, “Dus ik leef” Hij bekeek zichzelf in de spiegel en lachte tevreden “Ik ben dood!”, zei de dood “Dus ik...
door Hugo Vos | okt 29, 2019
“Het is leven”, zei de aap “Het is liefde”, zei de god “Het is tijdelijk”, zei de dood “Ik wil er meer van”, zei de aap “Het is er in overvloed”, zei de god “Het is tijdelijk”, zei de dood “Mag ik het houden?”, zei de aap “Als je in mij gelooft”, zei de god “Het is...
door Hugo Vos | okt 28, 2019
de uitdrager wordt vandaag met gemengd gevoel nu zelf uitgedragen hij is dit keer zijn eigen droeve vrachtje de kraaien die hem strakjes op de schouders leggen buigen stilzwijgend diep hun hoofd hun tred is zwaar en lijkt nu extra traag ze zullen voor vandaag geen...
door Hugo Vos | okt 27, 2019
de bladeren vallen in mijn hoofd mijn gedachten knisperen bij iedere stap waai ik beelden op van toen en ach en och, och ja de geur van wegterend verdriet compost van gevoelens om morgen, niet nog vandaag, voeding te zijn voor nieuw leven in mijn brein dan zal er...
