door Hugo Vos | jun 10, 2019
ik wil de hele wereld zien de continenten ruiken horen hoe Jakarta klinkt me prikken aan Japanse struiken ik wil de ijszee nog bevaren het Noorderlicht met ogen vangen de zon in de Sahara voelen op de Chinese muur rondhangen en als ik doodga zeg ik: dat was dat ik...
door Hugo Vos | jun 9, 2019
ik heb dan geen miljoen gewonnen maar ik heb jou ik kreeg jou zomaar onverwacht je bent persoonlijk door het lot gebracht en al zou het lot mij tonnen geven of een miljoen wat zeg ik? tien! ik zou me een verliezer voelen omdat ik jou niet had gezien want geld is...
door Hugo Vos | jun 8, 2019
ik heb vandaag mijn ma gezien dat kan niet want ze is al jaren dood toch kwam ze even bij me zitten en zei mijn kind wat ben je groot! ze vroeg me: hoe is het nu op school gaat het al beter met Nederlands en rekenen wat vindt je leuker, gym, of speelkwartier en lukt...
door Hugo Vos | jun 7, 2019
een duif die vindt de weg naar huis na er een tijd te wonen mijn hond die lukt het al na één bezoek weer terug te komen en jij mijn lief verbaast ’t meest jij mist echt alle ik-vind-de-weg-wel-terug-neuronen Teken iets wat je vandaag heeft verbaasd
door Hugo Vos | jun 6, 2019
het eten wordt me aangereikt in plastic en kartonnen dozen het varken dat is reeds gedood geplukt al zijn de abrikozen de melk is voor me uit de koe gehaald die zelf geleverd wordt in stukken als ik dat alles zelf moest doen zou mij dat niet meer lukken ik leef ver...
door Hugo Vos | jun 5, 2019
terug in haar kooi verstilt het zwerk de hemel wolkt in schijnvrede na niets aan de hand op straat liggen de afgerukte takken sterven bladeren hun doodstrijd in waterlanders het monster speelt mooi weer zonnewarmte liefdesbries stilte tot zij haar kans weer ziet zich...
door Hugo Vos | jun 4, 2019
er is een man uit Nieuwegeindie twintig jaar+ collegiaal kan zijnwe kenden voorspoed en pechdus ’t is niet gek dat ik zegik ben zo blij dat hij mijn collega wil zijn Teken je collega’s Limmerick...
door Hugo Vos | jun 3, 2019
in het ochtendgloren spiegelt mij een kraai vol kraaienpoten aan en krast mijn stoppelkin ’s avonds was ik nog die paradijsvogel voor jou ik paradeerde wulps en floot mijn liefdeswijs wat gebeurt er toch des nachts dat ik daar steeds mijn verenpracht verlies? ik zou...
door Hugo Vos | jun 2, 2019
een leven zonder oordelen tralala dat zou toch moeten kunnen tralalie een leven waar je anderen tralalo hun eigen zijn kunt gunnen we zijn zo snel geneigd pompidoe de ander weg te zetten holladijee je vindt zo vlug iets goed of fout pompidom ga er maar eens op letten...
door Hugo Vos | jun 1, 2019
vandaag liep ik op straat in een stad vol regenbogen de mensen kleurden hun rijke prisma’s ogen straalden lijven pronkten harten vierden zielen lonkten vreugde joeg door mijn lijf mijn cellen lachten, dansten omdat tolerantie wél bestaat ongeacht van wat of hoe Teken...
