door Hugo Vos | jan 26, 2022
(Ik denk dat ik wel kan zeggen: “Mijn kortste gedicht ooit”)
door Hugo Vos | jan 25, 2022
ook ik zal sterven net als jij ik ben me dondersgoed daarvan bewust wie was ik dan die korte tijd en droeg ik ook iets bij? als ik dat graf krijg onder die eik wat staat er dan beschreven welk epitaaf schrijft men voor mij mag ik dat lezen al bij leven? de mooie...
door Hugo Vos | jan 24, 2022
ja in woorden kan ik zeggen dankjewel maar woorden dat zijn woorden en die komen vaak te snel dekken zaken veelal toe waardoor ik niet meer hoef te voelen misschien omdat ik bang ben dat het mij zal overspoelen als ik het lef nou maar zou hebben om die deken op te...
door Hugo Vos | jan 23, 2022
kon je maar kijken als jaren geleden dan zag je eenvoudig de eenvoud van toen dan zouden in plassen je laarzen weer spelen dan zeulde je niet met de last van fatsoen natuurlijk je zag ook wel ergens de scheuren maar niet het gevaar van een toekomst vol pijn je liet...
door Hugo Vos | jan 22, 2022
(voor Thich Nhat Hanh) ik zag een rivier vol van water meanderend door haar bedding op weg naar de zee het werd stil uit de mist boven de golven doemde besef ik, jij, wij, wij zijn de bedding het water de druppels de zee kijk die rivier hoe ze vol zit met water vol...
door Hugo Vos | jan 21, 2022
oh ik heb zoveel liefde te geven maar ontvangen is niet zo mijn ding ik vind dat al gauw overdreven oh ik heb zoveel liefde te geven ja ik kreeg het ook wel in mijn leven maar het wou er heel simpel niet in oh ik heb zoveel liefde te geven maar ontvangen is niet zo...
door Hugo Vos | jan 20, 2022
als ik mijn lichaam zo bekijk – het loopt alweer een tijdje mee – dan komt er toch bewondering dat het al zo lang functioneert natuurlijk er valt wel wat op aan te merken de boel wordt slapper niet alles loopt meer zo gesmeerd maar toch mijn lichaam oogst...
door Hugo Vos | jan 19, 2022
door Hugo Vos | jan 18, 2022
een zwoele dag die zoete geur wanneer de regen valt aroma van de aarde dat heeft een naam ik wist het niet petrichor och had het toen op mijn geboortedag zo geurig mogen regenen en als mijn moeder daar dan weet van had dan heette ik nu zeker...
door Hugo Vos | jan 17, 2022
hij had zijn glimlach ergens verloren ’t was op de weg van toen naar nu hij was gestruikeld in het leven de val was bitter, scherp en hard toen hij weer opkrabbelde het gat zag in zijn mooie ziel druk was met zijn tranen deppen heeft hij er niet meer aan gedacht hij...