door Hugo Vos | jan 16, 2022
ik dwing mezelf vaak terug te kijken want ik wil je zo graag nog eens zien weten hoe je je verhield tot jezelf tot mij mensen kennen elkaar schetsmatig dat is nou eenmaal hoe het leven ons tot afstand dwingt ik ben jou niet ik ken je slechts en altijd zijn we zoekende...
door Hugo Vos | jan 15, 2022
de aarde heeft een boer gelaten in de stille oceaan dat gaf een schok bij heel veel mensen kilometers daar vandaan verontwaardiging in grote golven spoelde op de aarde neer toch knap dat wij op haar kunnen leven realiseer ik me maar...
door Hugo Vos | jan 14, 2022
ik heb de afwas maar weer eens gedaan en ook de keuken heb ik schoongemaakt de gootsteen heeft nu nergens restjes meer niet dat ik dit soort dingen vaak verzaak ik ben een nette opgeruimde heer maar ’t is best sneu dat niemand echt beseft dat ik dat klusje klaar...
door Hugo Vos | jan 13, 2022
weer is iemand doodgegaan in het flatgebouw dat ik bewoon volwassen kinderen met vuilniszakken lopen af en aan gooien hele stukken leven weg die groene jurk met bloemen ze droeg hem nog op haar verjaardag de sloffen met haar hielensporen op een platte kar met wieltjes...
door Hugo Vos | jan 12, 2022
door Hugo Vos | jan 11, 2022
neem nou het woordje tonen het toont zich hier zojuist spreek het eens uit, hardop ja toe maar! … zojuist hoorde je tonen waarmee het woordje tonen zich in tonen aan ons deed tonen lees dat nog maar eens: zojuist hoorde je tonen waarmee het woordje tonen zich in tonen...
door Hugo Vos | jan 10, 2022
hier op het aardse staar ik naar boven waar zoveel van mijn helden toeven morsdood gegaan en toch nog levend ze gingen veel te vroeg omhoog ten onder vaak aan hun succes of ’t was gewoon hun tijd misschien muzikanten, zangers, filmacteurs ik zal ze niet bij name...
door Hugo Vos | jan 9, 2022
hoe het mij soms lijkt alsof dat piekmoment al is geweest haperende lampjes de slingers niet meer ‘je van het’ over mijn ballen maar te zwijgen ooit in dankbaarheid ontsproten en ach dat pad dat ik beliep tot volle wasdom kunnen komen dat ging niet zonder zon of wind...
door Hugo Vos | jan 8, 2022
hoe zwart de lucht opeens kan kleuren en dreigend plots zo’n atmosfeer waar ik ooit wattenwolkjes telde stort nu de hagel op me neer dat briesje dat mijn haar eens streelde probeert vandaag elk houvast te ontwrichten waar zwaluwen en vlinders zweefden daar scheren nu...
door Hugo Vos | jan 7, 2022
ik wil ook mezelf eens zijn dat schijnt een mens te moeten maar waar mij te ontmoeten en vind mezelf dat wel fijn? ik ben in elk geval op mijn terrein hoef in een ander niet te wroeten mezelf staat op mijn eigen voeten en woont hier ergens in mijn brein maar als ik...
