door Hugo Vos | jan 4, 2023
Het was een bijzonder telefoongesprek dat hij had gehad met Allegonda. Nadat hij zijn adres had doorgegeven, had hij haar gevraagd wanneer ze nou ook alweer hadden afgesproken. (Zij had natuurlijk weer in haar paperassen moeten duiken, kwam met twee verschillende data...
door Hugo Vos | jan 3, 2023
Wiebelend op de hangbrug boven het ravijn tussen hoop en vrees zat hij op zijn bank een beetje beduusd op zijn telefoon te staren. Na een tijdje stak hij de telefoon in zijn broekzak en keek om zich heen. Een bende was het. En wat moest hij doen? Vuilniszakken halen?...
door Hugo Vos | jan 2, 2023
Drie dagen later werd hij teruggebeld. “Met Allegonda” klonk het aan de andere kant van de lijn. Sorry dat ik zo laat reageer, ehm… wacht even… (geritsel van paperassen) ehm… Miranda, Ik trof je op mijn voicemail. Dat klopt toch hè?” “Gerard. Je spreekt met Gerard!”...
door Hugo Vos | jan 1, 2023
Toen hij de deur van zijn appartement opende en naar binnen stapte, struikelde hij over de doos met lege drankflessen. Hij trachtte steun te vinden aan de muur, maar zijn linkerhand stuitte op een halve strijkplank die zich zwierig in een halve boog met hem mee in het...
door Hugo Vos | dec 30, 2022
als woorden in een regel staan wordt wat ze tonen willen groter ze vormen samen het geheel van wat de schrijver u wil zeggen en dat kan weinig zijn of veel ik hoef u vast niet uit te leggen hoe mooi een zin kan zijn toch zijn ’t maar woorden op een lijn die hun...
door Hugo Vos | dec 29, 2022
de woestenij van het begin hoe dat zich vult met leegte je aanstaart met die vraag van wat is de eerste stap? of je nou schilder bent schrijver bent of muzikant of simpelweg een mens die leeft aan het begin van weer een dag het blad is leeg dat wacht geduldig af wat...
door Hugo Vos | dec 28, 2022
door Hugo Vos | dec 27, 2022
afscheid noemen ze het alsof het af kan zijn dat scheiden voor mij meer een begin van zonder terugvoelen naar ons wijwee hoe ooit was en ooit nooit zal een diepe vorm van hechten dat...
door Hugo Vos | dec 26, 2022
oké, ik moet toch even zeiken over dat dagelijks kabaal door stegen en door straten onder de balkons zo asociaal natuurlijk, mensen willen reizen op zich nog vrij normaal hun ondergoed niet achterlaten hun tandenborstels en flacons maar, moet je toch eens horen ze...
door Hugo Vos | dec 25, 2022
dat vonkje dat is de kunst het blazen ook ja dat ook maar eerst dat vonkje zien als het donker in je woont en andermans licht verblindend is dan dat vonkje zien in jezelf en blijven...
