door Hugo Vos | okt 31, 2022
iedere ochtend een uur of acht hoor ik ze koerend landen op de rand van mijn balkon dan schuif ik zacht gordijnen open en begroet ze ze zijn zo trouw die twee aan mij en zeker aan elkaar tortelduiven zijn het ik ken ze al een jaar of drie onafscheidelijk hun liefde...
door Hugo Vos | aug 24, 2022
door Hugo Vos | aug 20, 2022
de begraafplaats komt tot leven als de dood haar weer bezoekt wormen kevers slakken torren iedereen die gaat uit eten in het nieuw geopend restaurant voor ons buitenstaanders even slikken we zien het liefst niet onder ogen dat wij deel uitmaken van de keten niet veel...
door Hugo Vos | jul 28, 2022
hij zou zijn hoofd graag zachtjes leggen op zijn moeders warme schoot haar vingers door zijn krullen kroelend maar ’t kan niet meer want ze is dood ’t zou ook een heel erg raar gezicht zijn een volwassen man, zo groot toch ’t kind in hem dat is nog klein ach ’t kan...
door Hugo Vos | jul 17, 2022
zoveel meters is ze gegaan al die afslagen genomen avonturen zat beleefd wat heeft ze veel gedaan de oude dame in de woning ze wist dat hij zou komen tot het eind heeft ze geleefd en nu was daar de bekroning hij heeft niet bij haar aangebeld maar is simpel achterom...