door Hugo Vos | jan 25, 2023
“Je hebt een hoop leed gezien,” zei De Liefde, “De aarde is er vol mee. En de aarde zal er altijd vol mee zijn. Eeuwig. En het is maar net aan welke kant van de medaille je staat.”.“Neem de antilope en de poema. De poema is geen wraakzuchtig dier. De poema is een...
door Hugo Vos | jan 24, 2023
In het venster op de aarde zag ik nu een pasgeboren antilope wiebelend op haar benen staan. Het was nog nat van de geboorte. Haar moeder likte het. Ja, dacht ik, dat is het! Toen zag ik hoe een panter de twee plots besprong. De moeder sprong op tijd weg, maar het jong...
door Hugo Vos | jan 23, 2023
“Wat weet je zelf eigenlijk al van mij?” vroeg De Liefde terwijl het me meenam naar een soort van bioscoopzaal. Er stonden twee roodpluche stoelen midden in de ruimte. Op het scherm, dat ik nog het best kan beschrijven als een soort venster op de wereld, draaide een...
door Hugo Vos | jan 22, 2023
Voorwoord. Toen ik het ongeluk kreeg wist ik dat het mijn tijd nog niet was. Zoiets weet je op het moment suprême. Maar natuurlijk moest ik het hele circus door. De geschrokken mensen, de eerste hulp, politie, ambulance, zwaailichten, spoedeisende hulp, de infusen,...
door Hugo Vos | jan 21, 2023
Lief dagboek… hoe te beginnen? Fiona begeleidde me naar het theehuis op het eiland. Het maanlicht was onze enige verlichting. Ze had me geholpen met mijn garderobe, onder én boven en met mijn make-up. Ik herkende mijzelf niet. Oh lief dagboek, ik zag er magisch uit....
