door Hugo Vos | nov 12, 2022
’t was twaalf novemberin hemdsmouw en in korte broekhoorde ik de ganzen in de luchtver boven mij argumenterende zon hing laagvanaf mijn punt bezienleken ze, van onderaf beschenen,hun gouden eierenmee te dragenwaarheen, waartoe?dat was hun vraagen ook de mijnede zomer...
door Hugo Vos | mrt 28, 2022
de zon die schijnt de meeuwen krijsen ’t is bloedjeheet en zonder dollen ik krijg trek in oliebollen de zee die ruist het zand is warm ik zie mijn kinderen de zee in hollen ik heb echt trek in oliebollen mijn strohoed op de strandstoel kraakt het staat hier vol met...
door Hugo Vos | sep 22, 2020
de vogeltjes zijn terug ik heb ze uitgenodigd op mijn balkon te lunchen iets met pindakaas en nootjes ik vind het fijn dat ze zijn teruggekeerd ik miste ze er is weer leven terwijl de zon -te laat in ’t jaar- hoogzomertje speelt fluiten zij hun...
door Hugo Vos | jun 25, 2020
het roezemoest weer in de stad de klinkel is weer terug op de terrassen schater jaagt achter de naaldpumps aan die hakketakken door de straten zo echoën ze terugkeer met gezang de wederopstanding van de mensheid zomert haar feestelijke klanken langs openstaande...
door Hugo Vos | mrt 25, 2018
Koelkastvers Naast mijn koelkast staat een bakje met een bonte verzameling magneetwoordjes waarmee je eindeloos kunt variëren. De tijd die ik sta te verdoen tot de eieren koken, of tot de oven warm is vul ik door te grabbelen in dat bakje. De woorden dwingen. Het...
