door Hugo Vos | apr 12, 2021 | Dagvers 2021
ze stonden op de P en pochten wat over de liefde wat voor motor welke smering hoe ze lag welke accessoires wat voor rubber en hoe hard hun handen gleden verlekkerd over de welvingen ronde vormen niet dat hoekige dat deed hen wat wond hen op zelfs die cœureurs daar...
door Hugo Vos | apr 11, 2021 | Dagvers 2021, Uncategorized
we kunnen het zo goed dat naar de anderen wijzen we plaatsen iedereen zo makkelijk in een hok als er eens een ramp gebeurt is dat simpelweg hun schuld dan sluiten we ze buiten en vormen we een veilig blok tegen dat wat anders is zo hoeven we niet te kijken naar de...
door Hugo Vos | apr 10, 2021 | Dagvers 2021
ik wilde leren fietsen en ik leerde het van hem hij zei: kijk jongen, voor je straks gaat sturen toon ik je de werking van de rem later bij mijn eerste brommer klonk ook duidelijk zijn stem toen hij me alles uitlegde jongen voor ik je leer schakelen kijk eens hier,...
door Hugo Vos | apr 9, 2021 | Dagvers 2021
ze wilde heel graag op een vrijdagavond ook een keertje flemen ze keek me aan met grote ogen haar hoofdje schuin flemen dat kon ze goed haar lippen getuit poeslief flemen aaaaah alsjeblieeeeeft? wil je mij beschrijven? flemen want jij bent zoooo goed! zei ze, en ik,...
door Hugo Vos | apr 8, 2021 | Dagvers 2021
de laatste mens draaide zich om ’t was stil op aard het licht kon uit een boom, een vis echt geen idee hoe of dat was hij had ze slechts van horen zeggen de mensheid had op het laatst blad van ‘t dikke boek in no-time alles uitgeleefd en had nu het geen zin meer had...
door Hugo Vos | apr 7, 2021 | Dagvers 2021
toe te geven wat je ontkende omdat je het niet wilde de schaamte die je ontweek door niet te kijken de pijn die je verstopte achter je eigen rug het verdriet dat je voorkwam door niet te huilen daaraan toe te geven blijkt wonderbaarlijk een...
door Hugo Vos | apr 6, 2021 | Dagvers 2021
daar stond de mens opeens op aarde de hoge paradijsdeuren achter hen vielen zacht maar resoluut in ’t slot ‘klik…’ een kille bries woei over het landschap het uithangbord met ‘Paradijs’ wiegde zachtjes heen en weer ‘ieiep… ieiep…’ Adam rilde, reikte met zijn hand uit...
door Hugo Vos | apr 5, 2021 | Dagvers 2021
het overkomt me steeds de liefde en het is waar ik voor koos het blijft vaak eventjes de liefde en het is er al zo’n poos het is hoopgevend de liefde en oh zo hopeloos het maakt me blij de liefde en even vaak zo boos het is reusachtig de liefde en tegelijkertijd zo...
door Hugo Vos | apr 4, 2021 | Uncategorized
we kaderen onze kinderen in zodat ze goed op ons gaan lijken maar of dat nou zo verstandig is dat zal maar moeten blijken met klonen van gedachtengoed gebaande paden en ideeën remmen we de vrije vleugelslag en houden we het kind beneeën doe niet ‘te dit’ en minder...
door Hugo Vos | apr 3, 2021 | Dagvers 2021
mijn vader is slechts gedeeltelijk zíjn vader ik ben daar dan weer een verdunning van mijn zoons zijn een verdunning van die verdunning en hun kinderen zullen weer verdunder zijn dit gaat al eeuwen voort en zal nog even duren twee vragen: hoe zuiver was nummer één en...
