door Hugo Vos | jan 10, 2022
hier op het aardse staar ik naar boven waar zoveel van mijn helden toeven morsdood gegaan en toch nog levend ze gingen veel te vroeg omhoog ten onder vaak aan hun succes of ’t was gewoon hun tijd misschien muzikanten, zangers, filmacteurs ik zal ze niet bij name...
door Hugo Vos | jan 9, 2022
hoe het mij soms lijkt alsof dat piekmoment al is geweest haperende lampjes de slingers niet meer ‘je van het’ over mijn ballen maar te zwijgen ooit in dankbaarheid ontsproten en ach dat pad dat ik beliep tot volle wasdom kunnen komen dat ging niet zonder zon of wind...
door Hugo Vos | jan 8, 2022
hoe zwart de lucht opeens kan kleuren en dreigend plots zo’n atmosfeer waar ik ooit wattenwolkjes telde stort nu de hagel op me neer dat briesje dat mijn haar eens streelde probeert vandaag elk houvast te ontwrichten waar zwaluwen en vlinders zweefden daar scheren nu...
door Hugo Vos | jan 7, 2022
ik wil ook mezelf eens zijn dat schijnt een mens te moeten maar waar mij te ontmoeten en vind mezelf dat wel fijn? ik ben in elk geval op mijn terrein hoef in een ander niet te wroeten mezelf staat op mijn eigen voeten en woont hier ergens in mijn brein maar als ik...
door Hugo Vos | jan 5, 2022
door Hugo Vos | jan 4, 2022
hoe ver kan mijn geheugen gaan als hij weer terug mag kijken tot hoe diep kan hij reiken in mijn zo levendig bestaan welk beeld raakt het nog aan en zal dat ooit bezwijken door alle jaren die verstrijken steeds verder van ’t begin vandaan ik kom steeds tot een jaar of...
