door Hugo Vos | okt 6, 2019
God draaide een film voor de mensheid hij wilde ons iets tonen zei hij de zaal was tot de laatste stoel bezet men wilde wel eens zien hoe God de wereld zag tussen het gretige geluid van graaihanden in popcornbekers opensissende blikjes fris en omgestoten rollend...
door Hugo Vos | okt 5, 2019
je spreekt drie woorden en ik ben al vertrokken in een wolk van associatiespreeuwen wervelend door het zwerk ik ben overal je krijgt een inzicht en ik zie zoveel meer een vuurwerkkroon van mogelijkheden op het nachtelijk hemelbaldakijn overal ben ik ruik je dat...
door Hugo Vos | okt 4, 2019
en iedere dag opnieuw teken ik contracten met mezelf . Minder eten . Meer bewegen . Alcoholvrij bestaan plechtig zet ik dan iedere morgen mijn paraaf om ’s avonds in de moeheid van de dag mijn vuisten te ballen waarin die overeenkomst die ’s ochtends nog belangrijk...
door Hugo Vos | okt 3, 2019
terwijl wij samen het pad van onze relatie bewandelden heb ik aandachtig om me heen gekeken zo zag ik hoe wij hemelhoog begonnen op wolken liepen we en dansten roze op het wit terwijl de tijd passeerde de wolken samenpakten kwamen wij uiteindelijk onze eerste bergen...
door Hugo Vos | okt 2, 2019
het zachte masker rond mijn schedel neemt steeds weer andere vormen aan het verstrakt bij tijd en wijle om dan weer de ontspanning in te gaan soms kraaienpootjes om mijn ogen mondhoeken hoog, mondhoeken laag met mijn wenkbrauwen maak ik desgewenst een uitroepteken of...
door Hugo Vos | okt 1, 2019
wat liet ik toch een sporen achter op het pad van mijn bestaan ik had nog zo gehoopt om onbevlekt mijn einde tegemoet te gaan maar ik was de weg al aan ’t vervuilen toen ik mamma de stomste mamma vond of toen ik dat rupsje dat ik had gevonden met een touwtje aan...
door Hugo Vos | sep 30, 2019
ik wilde onze relatie opfrissen heb me als een dweil gedragen mijn mond gespoeld schoon schip gemaakt de bezem er doorheen gehaald en kwam weer in het reine toen was er jouw moment van: “zand erover!” en kon ik weer opnieuw beginnen Teken wat je het laatst...
door Hugo Vos | sep 29, 2019
zo open ooit en onderzoekend zo gladjes ooit van huid zo onbevangen ooit en vol vertrouwen zo ontluikend ooit als spruit zo ogenschijnlijk onbeschadigd ooit totdat de jeugd zich sluit zo gesloten dan zo bevangen zo wantrouwend dan zoveel afgeleerd zoveel schade dan...
door Hugo Vos | sep 28, 2019
ik blik een ogenblik in een spiegel van blik en zie bruine ogen in blik Teken je ogen
door Hugo Vos | sep 27, 2019
de lenzen in de camera die op mijn nek is vastgegroeid leggen zoveel beelden vast schijnbaar onvermoeid de data gaat naar het geheugen en is direct gearchiveerd als ik weer een plaatje nodig heb gaat dat maar zelden echt verkeerd toch weet ik van de meeste beelden...
