door Hugo Vos | jan 17, 2023
Lief dagboek, De ontmoeting met de familie Lodeizen was een groot toneelstuk. Van alle kanten! Is er dan niemand in mijn omgeving normaal? Lees: ‘Echt’?! Natuurlijk kwam mijn moeder op en top gekleed ten tonele. Een plooirok, haar haar opgestoken alsof het een...
door Hugo Vos | jan 16, 2023
Lief dagboek, Oh je wilt niet weten wat er gebeurd is. Mamma kwam boven met een kopje thee. Nou, dan weet je al hoe laat het is. Ze wilde met me práten.Chapeau trouwens voor de prestatie om de thee boven te krijgen. Van de keuken naar de traplift, van de traplift naar...
door Hugo Vos | jan 15, 2023
Lief dagboek, Wat is het lang geleden dat ik in je geschreven heb. Ik heb je laten verslonzen en dat spijt me. Hoe lang lig je nou al niet in het laatje van mijn bureau? Toen ik je er uithaalde lag er gewoon een laagje stof op je! Er is ook zoveel gebeurd in mijn...
door Hugo Vos | jan 14, 2023
Ik kan wel zeggen dat mijn missie geslaagd is. Méér dan geslaagd.Het is niet makkelijk geweest. Want ja, transformatie gaat met vallen en opstaan. ‘Als je niks probeert leer je ook niks’. Dat heb ik mijn mens wel eens horen zeggen. De knop is om. Hoe mijn realisatie...
door Hugo Vos | jan 13, 2023
Ik dacht dat ik, als wild dier in spé, ogen had die in het donker konden kijken. Maar helaas. Als het echt pikkedonker is zie ik he-le-maal niks. En dat heeft toch iets veroorzaakt in me denk ik. Zelf de koelkast openmaken was geen optie. Ik heb het geprobeerd....
door Hugo Vos | jan 12, 2023
Wat een ophef allemaal. Ik was heus wel beneden gekomen. Ooit. Maar ik had gewoon nog geen echt plan. Had me meer tijd gegeven. Dan was er wel iets in mij opgekomen. Ik had ook niet moeten gaan mauwen daar boven in die boom. Wat wilde ik bereiken daarmee? Het was toch...
