weggooien
dat ik zoveel spullen heb geeft me een probleem waar moet ik het laten kan ik er nog mee heen ‘ik kan het nog gebruiken’ ‘daar zit zoveel emotie in’ ‘dit is van grote waarde’ ‘te nieuw nog naar mijn zin’ weggooien is zonde! staat gebeiteld in mijn bol dus bouw ik heel mijn leven mijn omgeving langzaam vol als ik tussen mijn bezittingen mijn laatste levenszegje zeg gooien jullie aan het einde eerst mij en dan mijn spullen weg
©FuroreHugo
Dinsdagthema: Verzoekvers
___________________________________
Wil je weten hoe een dichter tegen jouw wereld aankijkt? Dien een verzoek in!
Iedere dinsdag in 2021 schrijf ik een vers op verzoek.
52 weken lang. Je kunt in het reactieveld hieronder een verzoek indienen.
Ik spaar ze op en trek er wekelijks één uit. Wie weet die van jou.
Vandaag:
Elsbeth van Orsouw: Weggooien
geparkeerd
ze stonden op de P en pochten wat over de liefde wat voor motor welke smering hoe ze lag welke accessoires wat voor rubber en hoe hard hun handen gleden verlekkerd over de welvingen ronde vormen niet dat hoekige dat deed hen wat wond hen op zelfs die cœureurs daar langs de weg ach de liefde zo’n bolide wie wil dat niet?
©FuroreHugo
Maandagthema: Over de liefde
________________________________________
Is niet alles al geschreven over de liefde? Niet in mijn woorden denk ik.
Waarom is liefde zo grillig? En waarom worstelt ze zo graag. Met mij bijvoorbeeld?
Iedere maandag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik de liefde onderzoek. 52 weken lang.
Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema. Ik vind het leuk als je me volgt.
de anderen
we kunnen het zo goed dat naar de anderen wijzen we plaatsen iedereen zo makkelijk in een hok als er eens een ramp gebeurt is dat simpelweg hun schuld dan sluiten we ze buiten en vormen we een veilig blok tegen dat wat anders is zo hoeven we niet te kijken naar de schaduw van onszelf besparen we ons de schok van ons eigen handelen in hoe het reilt en zeilt vluchten we grootmoedig onder ’s werelds hemelrok
de rem
ik wilde leren fietsen en ik leerde het van hem hij zei: kijk jongen, voor je straks gaat sturen toon ik je de werking van de rem later bij mijn eerste brommer klonk ook duidelijk zijn stem toen hij me alles uitlegde jongen voor ik je leer schakelen kijk eens hier, hier zit de rem toen ik een auto kocht adviseerde hij met klem jongen zoek niet naar het gaspedaal daar beheers je niet de auto mee nee, dat doe je met de rem eigenlijk zei hij dat altijd vanaf de dag dat ik in leven ben dat ik vooral kalm aan moest doen mijn leven leven moest met één voet op de rem dus ik heb niet geleerd voluit te gaan en je begrijpt wel, dat verwijt ik hem nu ik dit zo schrijf, nu zie ik pas hoe bang hij was mij kwijt te raken zijn liefde voor mij dat was zijn rem
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.
flemen
ze wilde heel graag op een vrijdagavond ook een keertje flemen ze keek me aan met grote ogen haar hoofdje schuin flemen dat kon ze goed haar lippen getuit poeslief flemen aaaaah alsjeblieeeeeft? wil je mij beschrijven? flemen want jij bent zoooo goed! zei ze, en ik, weekdier, ik zwichtte voor haar flemen
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Vrijdagvers: Bejaard woord
Taal is een levend organisme.
Woorden zien het levenslicht of sterven uit.
Iedere vrijdag in 2021 belicht ik een woord uit het rusthuis der woorden.
52 weken lang. Dat het nog net iets langer leve moge.
Iedere andere weekdag schrijf ik rond een ander thema.
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
epiloog
de laatste mens draaide zich om ’t was stil op aard het licht kon uit een boom, een vis echt geen idee hoe of dat was hij had ze slechts van horen zeggen de mensheid had op het laatst blad van ‘t dikke boek in no-time alles uitgeleefd en had nu het geen zin meer had het een en ander uit te leggen
©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
________________________
Donderdagvers: vrije ruimte
Taal wil haar ding doen. Wat gebeurt er als ik het de vrije ruimte geef?
Iedere donderdag in 2021 laat ik mijn taal los en kijk ik wat ze doet.
52 weken lang. Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
toegegeven…
toe te geven wat je ontkende omdat je het niet wilde de schaamte die je ontweek door niet te kijken de pijn die je verstopte achter je eigen rug het verdriet dat je voorkwam door niet te huilen daaraan toe te geven blijkt wonderbaarlijk een ontspanning
©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers
________________________________________
Woensdagvers: Observaties
Schrijven is kijken: Om je heen kijken en naar binnen kijken.
Als je dat om en om doet, kan dat een beeld geven van hoe je je verhoudt tot de wereld.
Iedere woensdag in 2021 schrijf en deel ik je zo’n observatie.
52 weken lang. Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je me volgt en reageert.
intrede
daar stond de mens opeens op aarde de hoge paradijsdeuren achter hen vielen zacht maar resoluut in ’t slot ‘klik…’ een kille bries woei over het landschap het uithangbord met ‘Paradijs’ wiegde zachtjes heen en weer ‘ieiep… ieiep…’ Adam rilde, reikte met zijn hand uit naar Eva die hem aankeek, heel even weifelde en hem toen zacht en liefdevol aanvaarde ‘(stilte)…’ het was daar op dat moment dat hoop, menselijkheid en verbinding hun intrede deden in de ruige wereld ‘stap… stap… stap’ zie de mensheid -zoveel later- lopen blind en dolend zoekende naar toegangsdeur en uithangbord ‘kadoem… kadoem… kadoem…’ terwijl ze slechts door luisteren naar het geluid dat in hen klopt een hand hoeft uit te reiken
©FuroreHugo
Dinsdagthema: Verzoekvers
___________________________________
Wil je weten hoe een dichter tegen jouw wereld aankijkt? Dien een verzoek in!
Iedere dinsdag in 2021 schrijf ik een vers op verzoek.
52 weken lang. Je kunt in het reactieveld hieronder een verzoek indienen.
Ik spaar ze op en trek er wekelijks één uit. Wie weet die van jou.
Vandaag:
Jolanda Sieders: hoop, menselijkheid en verbinding
de liefde
het overkomt me steeds de liefde en het is waar ik voor koos het blijft vaak eventjes de liefde en het is er al zo’n poos het is hoopgevend de liefde en oh zo hopeloos het maakt me blij de liefde en even vaak zo boos het is reusachtig de liefde en tegelijkertijd zo broos
©FuroreHugo
Maandagthema: Over de liefde
________________________________________
Is niet alles al geschreven over de liefde? Niet in mijn woorden denk ik.
Waarom is liefde zo grillig? En waarom worstelt ze zo graag. Met mij bijvoorbeeld?
Iedere maandag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik de liefde onderzoek. 52 weken lang.
Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema. Ik vind het leuk als je me volgt.
ouderschap
we kaderen onze kinderen in zodat ze goed op ons gaan lijken maar of dat nou zo verstandig is dat zal maar moeten blijken met klonen van gedachtengoed gebaande paden en ideeën remmen we de vrije vleugelslag en houden we het kind beneeën doe niet ‘te dit’ en minder ‘dat’ ‘kies een beroep met zekerheid’ ‘als je je eigen koers bepaalt raak je ooit de weg eens kwijt’ welke koers wordt hier bewaakt? die van de ouders, dat staat vast dat zo’n kind een keertje valt geeft hén angst, is hén tot last laat je kind zijn eigen weg maar kiezen dat is een spannend maar ook mooi idee wees benieuwd naar welke kant ze gaan fiets opgewonden met ze mee