door Hugo Vos | jan 27, 2021
ze gooide alle woorden weg de oude vrouw die dagelijks bij haar op de deurmat palaverden ze kocht er niets voor voor al die taal in hun schreeuwerige opmaak over oorlog en ellende ze veegde ze bijeen haar kaken op elkaar wierp alles ongelezen in de papierbak bij...
door Hugo Vos | jan 26, 2021
we kunnen niet in glazen bollen zien hoe ons leven zal verlopen daar is het leven veel te grillig voor staan teveel keuzes open we kunnen van ons leven niet verwachten dat het rechtuit zal gaan er zijn simpelweg teveel toevalligheden die vorm geven aan het bestaan we...
door Hugo Vos | jan 25, 2021
voor ik afdaalde naar aarde tikte Gabriël mij zachtjes aan of ik even met hem mee wou gaan daar hij een groot geheim bewaarde hij zei: de reis van kindzijn naar bejaarde zal niet voor iedereen hetzelfde gaan sommigen komen vol wrok en hebzucht aan waarna hij even naar...
door Hugo Vos | jan 24, 2021
De avondklok… Ik heb er maar een liedje op herschreven. (Naar: Het kleine café aan de haven van Pierre Kartner) De avondklok tikt over straten en pleinen Het zwarte gat valt in de stad En mensen die stil In hun huizen wegkwijnen Zij hebben het nou wel gehad De...
door Hugo Vos | jan 24, 2021
dit eerste stilgezette ogenblik jouw lippen aanraakbaar bij de mijne heb ik kristalhelder voor de geest en houd ik vast tot in de eeuwigheid steeds als jij mijn hart opnieuw doet smelten weet ik dat dit moment er ooit zo breekbaar heel even...
door Hugo Vos | jan 23, 2021
kon ik nog maar je ogen zien op het moment dat je me vastpakte voor het eerst na mijn geboorte tederheid? ontroering? verdriet? kon ik nog maar je mondhoeken zien toen je voor het eerst in mijn wiegje keek gespannen? ontspannen? glimlachend? kon ik nog maar horen wat...
door Hugo Vos | jan 22, 2021
ze wreven langs mijn benen krioelden om me heen en waren niet alleen schurken hun geniepige lachjes die maskertjes voor hun ogen hadden me dus bedrogen schurken langs mijn billen gingen ze langs mijn armen en mijn rug van links naar rechts en weer terug schurken pas...
door Hugo Vos | jan 21, 2021
we gutsen en we schaven we beitelen en schuren we kerven en we snijden onze ego’s overeind we boenen en we wrijven we slijpen en we poetsen we polijsten steeds die ego’s maar weer glimmend maar we zijn toch diamanten die ongeslepen al zo zuiver...
door Hugo Vos | jan 20, 2021
ik liep langs van die schuifdeuren je weet wel die opengaan en dicht als je het niet verwacht mijn hart dat doet exact hetzelfde of het opengaat of dicht ligt geheel buiten mijn macht
door Hugo Vos | jan 19, 2021
we maken god we maken geld we maken totems of muziek om onze ziel te kunnen duiden symboliek de rituelen de gebruiken de verhalen of ritmiek om onze ziel te laten spreken symboliek we willen grip we willen houvast we willen zekerheid of retoriek om onze ziel te kunnen...
