door Hugo Vos | mrt 12, 2022
vandaag heb ik de zee gezien ik zag haar komen en weer gaan en plots zag ik daar in mijn dromen mijn lieve moeder voor me staan ook zij had golvende getijden omdat ze leed had mee te dragen waardoor ze onbedoeld mij meed als ik om liefde durfde vragen om dan ineens...
door Hugo Vos | feb 10, 2022
er zitten korsten op mijn ziel restanten van zovele wonden gedroogd verdriet verleden tijd maar toch… hedendaagse korsten ze zitten er en af en toe laat er een los dan heeft er heling plaatsgevonden dat lucht weer op soms is er ook die neiging een korst vroegtijdig...
door Hugo Vos | jan 17, 2022
hij had zijn glimlach ergens verloren ’t was op de weg van toen naar nu hij was gestruikeld in het leven de val was bitter, scherp en hard toen hij weer opkrabbelde het gat zag in zijn mooie ziel druk was met zijn tranen deppen heeft hij er niet meer aan gedacht hij...
door Hugo Vos | aug 29, 2021
soms zie je er geen gat meer in en komen slechts de randen boven die scherpe messen van ’t bestaan die je van je helderheid beroven dan zoek je naarstig naar het licht maar tast je doelloos in het duister vult je gedachtenwereld zich met dat naargeestige gefluister...
door Hugo Vos | aug 8, 2021
het pad waarop we fietsen leren in de weidsheid van het leven het is zo smal één kleine stuurbeweging die je niet bedoelde en hup, daar lig je al je zieltje plots met bloed bestippeld begint al snel te schrijnen het heelt wel, heus droogt vrij snel op maar die val zal...
